Details

23-02-2018

Zó voelt een archeoloog zich als hij voorzichtig hoopte op een middeleeuws melkkannetje, maar ineens met een puntgaaf bronzen beeld uit 100 v C in zijn hand uit de bouwput klautert. Dat denk ik als ik, dwalend langs obscure soulmuziek op YouTube, op goed geluk op het liedje 'Say You Love Me' van DeWayne Julius Rogers heb geklikt. 

Het portret bij de YouTube video was al niet veelbelovend: een gezette man -hoed op, sigaret in de mondhoek, loenzend oog- die ik eerder voor een low-class gangster dan een gloedvolle soulzanger zou hebben aangezien. In de hoek van de foto, iets over de hoed heen, staat in vet-oranje, typische jaren '70 calligrafie 'DJ Rogers'. Dat dertien in een dozijn 70ties-logo geeft een definitief amateuristische 'touch' aan het geheel. Maar het is juist door de lage verwachtingen die het allemaal oproept dat ik besluit om op de video te klikken. Er verschijnt geen filmpje of diavoorstelling, dus ik staar de volle vijf minuten die de song duurt -niet 3'31 zoals op de 'radio-edit'- naar de semi-gangster en zijn oranje logo.

Het intro van piano met suikerzoete 'synth-strings' is al intrigerend, maar het kan nog alle kanten op. En dan begint de song echt: een ultiem tedere melodie die precies zo klinkt als de woorden -of andersom?-, de stem onopgesmukt en onvoorwaardelijk, met daaronder een geruststellende baslijn, de piano, het gitaartje en vooral de geheide, repeterende 'rimclick' (een tikje op de harde rand van de snaredrum): die allereerste zin van het liedje -meteen de songtitel- behoort tot de sterkste en ontroerendste openingen die ik ken.

Het hele arrangement is -ook voor 1975- niets nieuws en die syntheziserstrings blijven als witte suiker klinken, maar zo zie je maar: een mooie melodie en oprechtheid van de woorden en voordracht kan genoeg zijn. Tegen de tijd dat ik een orgeltje in het arrangement ontwaar en DJ Rogers na het tweede refrein met zijn hoge, wat penetrante stem gilt '...Together together together (....) Somewhere in God's country, we'll settle on a piece of land' is er geen ontkomen meer aan: deze man komt oorspronkelijk uit de kerk en op dit moment wil ik daar ook vandaan komen!

'Say You Love Me' was in 1976 in de Amerikaanse R&B lijsten een hit. De wat oudere soul-liefhebbers daar, hebben het liedje nog steeds hoog zitten. Maar DJ Rogers was ondanks evidente kwaliteiten als zanger, pianist en songwriter niet al te gemakkelijk te 'marketen' en kon vanwege zijn vliegangst maar beperkt toeren, waardoor het na zijn meesterwerkje bij een paar bescheiden R&B hitjes gebleven is en wij hier in Nederland al helemaal nooit van hem gehoord hebben. 

De meeste van zijn oude ballads zijn mooi, mits je de tijd hebt. Als je zin hebt in wat meer groove, zijn Trust Me en Love Brought Me Back aanraders: op YouTube opzoeken en lekker hard afspelen. Het autobiografische Love Brought Me Back heeft dankzij de onvolprezen Soul Train Show zelfs bewegend beeld, nu zal ik DJ Rogers' mimiek eindelijk erbij zien. Dat blijkt een feest! DJ Rogers komt na een paar minuten zelfs achter zijn vleugel vandaan en staat samen met de enorme band hartstikke blij te playbacken. Niet qua uitstraling maar wel qua postuur en haarstijl lijkt DJ een beetje op Barry White en de hedendaagse soulzanger Anthony Hamilton lijkt een beetje op DJ. 

En, hoe vind jij 'Say You Love Me' en 'Love Brought Me Back'? Laat het me weten! This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it. 

En oh ja, hij zingt nog steeds, vooral in kerken en oh ja, er zijn nog oude liedjes van hem te koop op ITunes. Zoek ook onder Patrice Rushen, want op het zeer aangename  'Givin' It Up is Givin' Up' heeft DJ Rogers een prominente zangpartij.

Zo, nu weet ook jij wie DJ Rogers is!